Китоб ёри беҳамто

Рӯзи 7-уми июли соли 2022 дар Сафорати Ҷумҳурии Исломии Эрон мулоқот ва маросими ҳадяи китобҳои нашрнамудаи Фарҳангистони забон ва адаби Ҷумҳурии Исломии Эрон ба Кумитаи забон ва истилоҳоти назди ҲҶТ баргузор гардид. Намояндагони Кумитаро Сафири Ҷумҳурии Исломии Эрон дар Тоҷикистон Муҳаммадтақӣ Собирӣ ба ҳузур пазируфт. Дар ҷараёни мулоқот тарафҳо ҷиҳати амалишавии Ёддошти тафоҳум байни Кумитаи забон ва истилоҳоти назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Фарҳангистони забон ва адаби форсии Ҷумҳурии Исломии Эрон оид ба ҳамкорӣ дар бахши забон ва истилоҳот, ки аз 10-уми сентябри соли 2014 ба имзо расидааст, изҳори ақида намуда, тасмим гирифтанд, ки минбаъд ҳамкориҳои дуҷонибаро дар самти забон ва истилоҳот миёни ин ду кишвари ҳамзабону ҳамфарҳанг, ки таъриху тамаддуни муштарак доранд, густариш диҳанд.
Ҳамзамон, сафири Ҷумҳурии Исломии Эрон дар Тоҷикистон ҷаноби оқои Муҳаммадтақӣ Собирӣ китобҳои ба тозагӣ интишоргардида ва тозанашри нашрияҳои Ҷумҳурии Исломии Эронро, ки Кумита расман дархост намуда буд, муаррифӣ намуданд.
Қобили зикр аст, ки Сафорат бо ҳамкории Фарҳангистони забон ва адаби форсии Ҷумҳурии Исломии Эрон 500 адад китобу фарҳангномаҳо ва дастурҳо, аз ҷумла, фарҳангномаҳои тахассусӣ, усул ва завобити вожагузинӣ, дастурҳо оид ба забоншиносӣ, забонҳои ва гӯйишҳои эронӣ, Фарҳанги вожаҳои мусавваб, ҳазорвожаҳои тахассусӣ, фарҳангномаҳои тафсирии форсӣ, решашинохтӣ, англисӣ ба форсӣ, узбекӣ ба форсӣ, донишномаҳо ва дигар китобу луғатномаҳоро ба Кумита ҳадя намуд, ки ин дар ҳамгунсозии вожаву истилоҳоти ду кишвари ҳамзабон таъсири мусбат мерасонад.
Сафири Ҷумҳурии Исломии Эрон ва намояндагони Кумита ин иқдом ва ҳиммати Сафорат ва раванди ҳамкорӣ дар ин самтро дар таҳкими ҳамкориҳои минбаъдаи кишвари Эрон ва Тоҷикистон муҳим арзёбӣ карданд, ки чунин ташаббуси нек аз дӯстиву рафоқат ва ҳамкориҳои муштараки ин ду кишвари ҳамзабону ҳамфарҳанг дар бахши рушди забон ва истилоҳоти забонӣ буда, муносибату ҳамкориҳои минбаъдаро таҳким мебахшанд, ки ин ҳама тавассути як забони ваҳдатсаро амалӣ карда мешавад, то мо дар якҷоягӣ адабиёту фарҳанги муштараки хешро ба ҷаҳониён муаррифӣ карда тавонем.

Масъули навбатдори ВАО Р. Зулфониён

Баҳодиҳии муҳтаво:

Категория:

Ахбори рӯз

KHOVAR.TJ

АГЕНТИИ МИЛЛИИ ИТТИЛООТИИ ТОҶИКИСТОН «ХОВАР»
WWW.KHOVAR.TJ

«ХОВАР FM»

Садриддин Айнӣ (1878 – 1954): Адиб, олим ва асосгузори адабиёти муосири тоҷик. Аввалин Президенти Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Муаллифи асарҳои «Таърихи амирони манғитияи Бухоро», «Таърихи инқилоби фикрӣ дар Бухоро», «Намунаи адабиёти тоҷик», «Дохунда», «Ғуломон», «Ёддоштҳо» ва дигар асарҳо, ки ба 29 забони хориҷӣ нашр шудаанд.
Бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон аз 08 сентябри соли 1997 ба асосгузори адабиёти муосири тоҷик Садриддин Айнӣ унвони олии «Қаҳрамони Тоҷикистон» дода шуд.
Бобоҷон Ғафуров (1909 – 1977): Олим, академики Академияи Илмҳои ИҶШС, арбоби ҳизбӣ ва давлатӣ, муаллифи китоби оламшумули «Тоҷикон» ва зиёда аз 300 асару мақолаҳо.
Солҳои 1944-1946 котиби дуюм, с.1946-1956 котиби якуми КМ Ҳизби комунистии Тоҷикистон, 1956 – 1977 сарвари Пажуҳишгоҳи шарқшиносии ИҶШС.
Бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон аз 08 сентябри соли 1997 ба таърихшинос ва шарқшиноси шинохтаи тоҷик, академик, муаллифи китоби «Тоҷикон» Бобоҷон Ғафуров унвони олии «Қаҳрамони Тоҷикистон» дода шуд.
Мирзо Турсунзода (1911-1977): Шоири халқӣ, раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Қаҳрамони меҳнати сотсиалистӣ, Раиси Кумитаи якдилии халқҳои Осиё ва Африқо. Барои достонҳои «Қиссаи Ҳиндустон»(1948), «Ҳасани аробакаш», «Чароғи абадӣ», «Садои Осиё»,(1960) «Ҷони ширин» (1963) бо ҷоизаҳои давлатии ИҶШС, ҶШС Тоҷикистон ва байналмилалии ба номи Ҷ. Неҳру (1967) сарфароз шуда буд.
Бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон аз 07 майи соли 2001 ба шоири халқии Тоҷикистон, ходими намоёни ҷамъиятӣ Мирзо Турсунзода унвони олии «Қаҳрамони Тоҷикистон» дода шуд.
Эмомалӣ Раҳмон: Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон. 19 ноябри соли 1992 дар иҷлосияи XVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон раиси Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, 6 ноябри соли 1994 бори аввал, солҳои 1999, 2006 ва 2013 Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб гардидаст.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат.
Бо қарори Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон 11 декабри соли 1999 барои мустаҳкам намудани давлатдории соҳибистиқлол ва пойдории сулҳ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон бо унвони олии “Қаҳрамони Тоҷикистон” мукофотонида шудааст.
Нусратулло Махсум (1881 – 1938): Нусратулло Махсум (Лутфуллоев) ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1924-1926 раиси Кумитаи инқилобии ҶМШС Тоҷикистон, солҳои 1926-1933 раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
Бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 27 июни соли 2006 ба фарзанди барӯманди халқи тоҷик Нусратулло Махсум унвони олии “Қаҳрамони Тоҷикистон” дода шудааст.
Шириншоҳ Шоҳтемур (1899 – 1937): Ходими давлатӣ ва ҳизбӣ. Солҳои 1929-1931 котиби Ҳизби коммунистии ҶШС Тоҷикистон, солҳои 1933-1937 Раиси Кумитаи Иҷроияи Марказии ҶШС Тоҷикистон.
Бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 27 июни соли 2006 ба фарзанди барӯманди халқи тоҷик Шириншоҳ Шоҳтемур, унвони олии «Қаҳрамони Тоҷикистон» дода шудааст.